Απευθύνεται σε όλα τα επίπεδα των νευροβιολογικών, συγκινησιακών (θυμικών), συναισθηματικών, αλλά και των γνωστικών και συμπεριφορικών λειτουργιών του ανθρώπου. Ανήκει στις Θεραπείες του Υποσυνειδήτου και αποτελεί μία από τις πιο σύγχρονες και εξελισσόμενες προσεγγίσεις. Βασίζεται στις σύγχρονες έρευνες της Συγκινησιακής Νευροεπιστήμης (Affective Neuroscience) σχετικά με τη νευροβιολογία του συναισθήματος. Σύμφωνα με τη Βιοθυμική δεν υφίσταται κάποιο χάσμα μεταξύ νευροβιολογικού, συναισθηματικού, γνωστικού θυμικού και συμπεριφορισμού. Θεωρεί ότι οι λειτουργίες αυτές είναι ταυτόσημες σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας ή δράσης τους και γίνονται αντιληπτές ως ένα όλον και βιώνονται από τον άνθρωπο ως ταυτόχρονες. Εστιάζει στη συναισθηματική και άρρητη προ-λεκτική μάθηση και μνήμη, δηλαδή στο πώς αποτυπώνονται και κωδικοποιούνται στον υποσυνείδητο νου οι πρώιμες εμπειρίες, προτού ακόμη αναπτυχθεί η λειτουργία της γλώσσας και άλλων ανώτερων συνειδητών νοητικών λειτουργιών. Αυτό σημαίνει ότι αποθηκεύονται ως σωματική και συναισθηματική μνήμη, οι οποίες ήδη αναπτύσσονται από την εμβρυική ζωή. Οι δομές του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία της ρητής μνήμης, δηλαδή αναμνήσεις που μπορούν να περιγραφηθούν με λόγια, αναπτύσσονται στο παιδί μετά τα δύο με τρία έτη. Κατά την βρεφική και νηπιακή περίοδο αυτές οι αρχικές κωδικοποιήσεις δημιουργούν συναισθηματικές αναπαραστάσεις των εμπειριών, οι οποίες θα αποτελέσουν προδιαθέσεις για τον τρόπο με τον οποίο θα ερμηνευθούν και θα αφομοιωθούν οι μετέπειτα εμπειρίες και οι σχέσεις στα επόμενα στάδια της ανάπτυξης. Αυτό συμβαίνει τόσο για τις θετικές όσο και για τις αρνητικές εμπειρίες. Θεωρεί ότι η αρχική ρίζα των ψυχολογικών ή άλλων προβλημάτων (πχ. δυσλειτουργικά μοτίβα συμπεριφορών στις σχέσεις, ψυχοσωματικά, κλπ) βρίσκεται σε αυτές τις προ-λεκτικές εμπειρίες και μνήμες. Δεν μπορεί να επέλθει η συνειδητή τους επίγνωση, μπορεί όμως να βιωθούν με τη μορφή σωματικών αισθήσεων ή συναισθημάτων. Δημιουργήθηκαν κάποτε με στόχο την προστασία, άμυνα, ή και το κέρδος της αποδοχής των άλλων. Όμως χρόνια μετά, τα μοτίβα αυτά δεν συμβαδίζουν με τις βαθύτερες ψυχικές ανάγκες και τις τωρινές συνθήκες, οπότε εστιάζοντας στο τώρα αλλά και στο μέλλον χρειάζεται να αντικαταστήθούν με νέα πιο κατάλληλα μοτίβα. Ο απώτερος στόχος της είναι η αποκωδικοποίηση και αναπλαισίωση των προλεκτικών / προσυμβολικών συγκινησιακών – νευρολογικών κωδικοποιήσεων, οι οποίες δημιουργούν τις προδιαθέσεις για την ανάπτυξη και διατήρηση ψυχοσυναισθηματικών και ψυχοσωματικών διαταραχών. Η Βιοθυμική Υπνοθεραπεία χαρακτηρίζεται από μια εύπλαστη δομή, με δυνατότητα προσαρμογής και εφαρμογής στις ατομικές και συγκεκριμένες ανάγκες του κάθε ατόμου. Κατά τη διαδικασία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αποκλειστική προσέγγιση ή να συνδυαστεί με άλλες προσεγγίσεις, ενώ αξιοποιεί την επικοινωνία και σε συνειδητό και σε υποσυνείδητο επίπεδο. Αρχικός στόχος η επίγνωση ή η ανάκληση στη συνειδητή μνήμη μεταγενέστερων εμπειρίων, που «χτίστηκαν» πάνω στις πρώιμες άρρητες αποτυπώσεις. Έτσι ώστε να επιτευχθεί η αναπλαισίωση, για να πραγματοποιηθούν οι επιθυμητές αλλαγές στην αντίληψη για τον εαυτό και σε αυτό που επιθυμεί. Δεν είναι απαραίτητο όλες οι μνήμες να γίνουν συνειδητές. Ο εντοπισμός των «κρίσιμων» συναισθηματικών εμπειριών, η βιωματική αναπλαισίωση τους, η απελευθέρωση των δυσάρεστων συναισθημάτων που μπλοκάρουν το άτομο και η εύρεση νέων ώριμων λύσεων για τα υπάρχοντα προβλήματα. Οι μέθοδοι χαρακτηρίζονται ως καινοτόμες και είναι εμπεριστατωμένες βάσει επιστημονικής έρευνας και μελέτης. Η νοερή απεικόνιση, η φαντασιωσική βίωση, το Συμβολόδραμα, η Θεραπεία των Καταστάσεων του Εγώ, κλπ. βοηθούν στην επεξεργασία των εμπειριών και των μπλοκαρισμένων συναισθημάτων σε ένα βαθύτερο επίπεδο, μέσω συμβολικών αναπαραστάσεων και μέσω της επαφής με το σώμα. Αξίζει να επισημανθεί η συνειδητή προετοιμασία του ατόμου. Η ενημέρωση – ψυχοεκπαίδευση σχετικά με τις λειτουργίες του εγκεφάλου έχουν ως στόχο την προετοιμασία και τον βαθμιαίο εστιασμό σε εκείνους τους εσωτερικούς μηχανισμούς, που είναι υπεύθυνοι για τη διαμόρφωση και συνέχιση των δυσάρεστων αντιδράσεων, συναισθημάτων και συμπεριφορών. Ταυτόχρονα, διασφαλίζεται η αρμονική συνεργασία του συνειδητού στην όλη θεραπευτική διαδικασία. Ο τελικός στόχος της Βιοθυμικής Ψυχοθεραπείας είναι, η επαναπροσέγγιση και αναδιαμόρφωση της κάθε συγκινησιακής προδιάθεσης που παρατηρείται. Στην Βιοθυμική Υπνοθεραπεία, τεχνικές άλλων προσεγγίσεων που χρησιμοποιούνται σε συνειδητό επίπεδο, μπορούν να συνδυαστούν με την κατάσταση της ύπνωσης ή χρησιμοποιούνται τεχνικές που έχουν αναπτυχθεί αποκλειστικά μέσω του συνδυασμού τους με την ύπνωση. Θεραπευτής - Θεραπευόμενος Δεν χρησιμοποιεί υποβολές, δεν κατευθύνει και δεν επιβάλλει τίποτα. Παρέχει τα κατάλληλα εργαλεία ώστε να ενεργοποιηθεί το έμφυτο δυναμικό του ενδιαφερόμενου για να πραγματοποιήσει τις αλλαγές που επιθυμεί. Όλες οι διεργασίες γίνονται αποκλειστικά στο υποσυνείδητό, στο δικό του χρόνο και με τρόπους που το ίδιο το άτομο γνωρίζει, ότι είναι οι κατάλληλοι και οι πιο σωστοί για αυτόν. Είναι επίσης σημαντικό να αναφερθεί ότι το άτομο που βρίσκεται σε κατάσταση ύπνωσης έχει πλήρη έλεγχο του εαυτού του, έχει επίγνωση των βιωμάτων και των συναισθημάτων του, ενώ μπορεί να διακόψει τη διαδικασία οποιαδήποτε στιγμή. Όταν υπάρχει προφορική επικοινωνία/διάλογος, ο θεραπευόμενος γνωρίζει τι λέει, ενώ μπορεί να μην πει τίποτα αν δεν το επιθυμεί. Οι θεωρητικές βάσεις είναι κυρίως οι τελευταίες έρευνες στη νευροβιολογία του συναισθήματος της σύγχρονης συγκινησιακής νευροεπιστήμης (Affective Neuroscience), οι θεωρητικές και πρακτικές αρχές της Affect-Logic, όπως έχουν διατυπωθεί από τον Ελβετό ψυχίατρο Luc Ciompi, καθώς και η θεωρία των καταστάσεων του Εγώ όπως έχει διαμορφωθεί από τους John και Helen Watkins. Επίσης, σημαντικό ρόλο έχουν παίξει οι θεωρητικές και πρακτικές συνδέσεις της νευροεπιστήμης με την ψυχοθεραπεία του Αυστραλού Ian White, καθώς και οι πρακτικές εφαρμογές της θεραπείας που ανέπτυξε ο White με βάση αυτές τις συνδέσεις (Clinical Affectology ή Afx Therapy). Ενδείκνυται στις κρίσεις πανικού, στις φοβίες, στη διακοπή του καπνίσματος, στην παχυσαρκία, στα σεξουαλικής φύσεως προβλήματα, στον αλκοολισμό, στην αντιμετώπιση της έλλειψης αυτοκυριαρχίας, τις διαταραχές της προσωπικότητας, στις μαθησιακές διαταραχές, στα προβλήματα σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων και άλλα.